Suriye’de vurulmak!..
Eğer dün gece haber gelip Suriye yardım dağıtım organizemizi ertelemeseydik eğer Rus uçakları bu gün vuruyor olsaydı vurulan bu çadırların arasında belki de can verecektik Suriyeli sivillerin can verdiği gibi…
Düşündüm!
İyi ki gitmemişiz!
Demeye dilim varmadı şahsım adına, bir korku hissetmedim yokladığımda yüreğimi.
Değil mi ki duam hep bu yöndeydi bir yetimin başını okşarken ya da bir iyilik anımda alsın Allah canımı…
Gece boyunca düşündüm çocuklar ve anneleri nasıl sabahladılar acaba?
Ya babalar? Onların çaresizliğini düşündüm bir eş baba olarak…
Bilemiyorum kimlerin ne kadar ilgisini çeker ya da yeryüzünde kaç kişinin haberi oldu Rus uçakları çadırlarda yaşayan insanları yardım tırlarını ve hastaneyi vurduğundan?
Bunca ajans, haber kanalları, gazeteler, radyolar ve sahipleri sunucuları Müslüman olan!
Neden zalimi işaret etmedi şehadet parmaklarınız?
Neden verilmedi bu zulüm haberleri?
Eğer Suriye’de olsaydım o bombalar altında korku ve panik içinde çaresiz çocuklara dokunmak gözyaşlarını silmek isterdim…
Belki şuan orada olsaydım bu kadar daralır mıydı yüreğim yoksa aynı korkuyla birbirimize sarılır teselli mi ederdik birbirimizi bilemiyorum?
Keşke daha fazlasına gücümüz yetebilseydi…